Από την αρχαιότητα, τα σμάλτα έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως από κοσμηματοπωλεία για διακοσμητικούς σκοπούς και για την προστασία των μετάλλων από την έκθεση στο εξωτερικό περιβάλλον.

Τα πρώτα αρχεία για τη χρήση σμάλτου στη Ρωσία ανήκουν στον 10ο αιώνα, ενώ έφεραν το αρκετά ενδιαφέρον όνομα "σμάλτο". Το σμάλτο χρησιμοποιήθηκε στην εσωτερική διακόσμηση των εκκλησιών, για τη διακόσμηση κύπελλα, κύπελλα και αποτιμώνται όχι λιγότερο από πολύτιμες πέτρες.

Οι σύγχρονοι δάσκαλοι δεν χάνουν το ενδιαφέρον για αυτή την τέχνη. Σμάλτο σας επιτρέπει να δημιουργήσετε πρωτότυπα κοσμήματα και άλλα προϊόντα σε διάφορα χρώματα. Με την πάροδο του χρόνου, δεν χάνει τη φωτεινότητα των χρωμάτων και των προστατευτικών ιδιοτήτων.

Σύνθεση σμάλτου

Η βάση κάθε σμάλτου είναι μια υαλώδης, χαμηλής τήξης σκόνη από πυρίτιο και αλουμίνα. Μια ποικιλία χρωμάτων και ιδιοτήτων των επικαλύψεων λόγω της παρουσίας οξειδίων άλλων μετάλλων, τα οποία ονομάζονται ροές. Τα οξείδια του καλίου, του νατρίου και του μολύβδου καθιστούν το σμάλτο χαμηλής τήξης, αλλά μειώνουν την αντοχή του στις επιδράσεις των επιθετικών μέσων. Το αλουμίνιο και το μαγνήσιο, αντίθετα, αυξάνουν το σημείο τήξης του σμάλτου και το καθιστούν ισχυρότερο.

Το χρώμα της επίστρωσης δίνεται από οξείδια όπως μέταλλα όπως κοβάλτιο (μπλε και μαύρο), κάδμιο (κόκκινο), χαλκός (πράσινο), κασσίτερος (λευκός), σίδηρος (καφέ) .

Τύποι σμάλτων

Στην εμφάνιση το σμάλτο μπορεί να χωριστεί σε δύο μεγάλες ομάδες:

• διαφανής (εγκάρσια τομή) ·
• κωφούς (αδιαφανές) .

Τα διαφανή σμάλτο κοσμημάτων δεν έχουν χρώμα και χρησιμοποιούνται κυρίως σε προϊόντα πολύτιμων μετάλλων. Δεδομένου ότι ο χρυσός, ο αργυρος ή η πλατίνα, όταν εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες, δεν αλλάζουν χρώμα και δεν εξασθενίζουν, εφαρμόζονται διαφανή σμάλτα σε αυτά για να ενισχύσουν τη λάμψη και να προστατεύσουν από μηχανικές βλάβες.

Το κώφωμα σμάλτου είναι αδιαφανές και έχει πολλά φωτεινά και κορεσμένα χρώματα. Ο χαλκός και άλλα μέταλλα συχνά καλύπτονται με αυτό, καθώς κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς καλύπτονται με μια μεμβράνη οξειδίου και σκουραίνονται. Τα χρωματιστά σμάλτα επιτρέπουν όχι μόνο να δίνουν στο προϊόν ένα μοναδικό σχέδιο, αλλά και να εμποδίζουν την οξείδωση και τη διάβρωση του μετάλλου.

Τεχνική εφαρμογής

Στην καρδιά μιας από τις πιο δημοφιλείς τεχνολογίες είναι η εφαρμογή σκόνης σμάλτου στη μεταλλική επιφάνεια, ακολουθούμενη από ψήσιμο σε φούρνο σε θερμοκρασία 700-900 βαθμών. Το σμάλαιο λιώνει και καλύπτει σφικτά την επιφάνεια του μετάλλου. Η κύρια δυσκολία είναι η σωστή επιλογή του τύπου σμάλτου και μεταλλικής βάσης.

Πρώτον, προκειμένου να αποφευχθεί η παραμόρφωση και η παραμόρφωση του προϊόντος κατά την επικάλυψη, το σημείο τήξης του μετάλλου πρέπει να είναι σημαντικά υψηλότερο από αυτό του σμάλτου.

Δεύτερον, επειδή οι ουσίες τείνουν να επεκτείνονται και να συστέλλονται, το σμάλτο και το μέταλλο πρέπει να έχουν τον ίδιο συντελεστή θερμοκρασίας επέκτασης.

Επίσης δεν είναι λιγότερο γνωστό είναι σμάλτο cloisonne. Αυτή η τεχνική είναι η πιο αρχαία και χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ρώμη και την Αίγυπτο. Ένα λεπτό σύρμα ή επίπεδα χωρίσματα συγκολλούνται κατά μήκος του περιγράμματος του σχεδίου, χύνεται σκόνη του επιθυμητού χρώματος στα προκύπτοντα κύτταρα, το προϊόν καίγεται σε φούρνο και στη συνέχεια η επιφάνεια γυαλίζεται.

Η εξώθηση της τεχνολογίας βασίζεται στην κοπή ενός σχεδίου στην μεταλλική επιφάνεια. Στις προκύπτουσες αυλακώσεις βάζουμε τη σκόνη και λιώνουμε με παρόμοιο τρόπο.

Σήμερα κοσμήματα με σμάλτο έχει γίνει πολύ δημοφιλής, και όχι μόνο ασημένια ή χρυσά κοσμήματα με σμάλτο δεν βρέθηκε λιγότερο. Ακόμα και οι βέρες άρχισαν να διακοσμούν με φωτεινά χρώματα.

Ο συνδυασμός των διαφόρων τεχνικών εφαρμογής και των χρωμάτων σμάλτου παρέχει στους αριστούχους με ατελείωτες δυνατότητες να μεταφράζουν τις καλλιτεχνικές φαντασιώσεις τους. Ένα παράδειγμα της χρήσης σμάλτου είναι η συλλογή μενταγιόν του Salvatore Ferragamo.