Η ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα ακουαμαρίνια στον κόσμο, που παρουσιάστηκε ως δώρο στην πρώην πρώτη κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών, Eleanor Roosevelt.

Γνωρίζατε ότι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά ακουαμαρίνα στον κόσμο - μια πέτρα που ζυγίζει 1298 καράτια - παρουσιάστηκε στην Πρώτη Κυρία Eleonora Roosevelt από τον Βραζιλιάνο Πρόεδρο Getulio Vargas πριν από περίπου 80 χρόνια; Είναι τώρα στη Προεδρική Βιβλιοθήκη και Μουσείο Franklin D. Roosevelt στο Hyde Park της Νέας Υόρκης.

Ο Ρούσβελτ κέρδισε μόνο τις δεύτερης προεδρικές του εκλογές τον Νοέμβριο του 1936, όταν αυτός και η σύζυγός του αποφάσισαν να πάνε σε μηνιαία κρουαζιέρα στη Νότια Αμερική.

Όταν ο ποδηλάτης USS Indianapolis έφτασε στις όχθες του Ρίο ντε Τζανέιρο, ο πρόεδρος της Βραζιλίας και η σύζυγός του παρουσίασαν την Eleonora Roosevelt με ένα εξαιρετικό κόσμημα από τη συλλογή τους. Εκείνη την εποχή, αυτή η μπλε-πράσινη ημιπολύτιμη πέτρα με ορθογώνια περικοπή ήταν η μεγαλύτερη πολυεπίπεδη ακουαμαρίνα στον κόσμο.

Η πέτρα βρέθηκε στη βραζιλιάνικη πολιτεία Minas Gerais και ζύγιζε 6.500 καράτια (περίπου 1.3 κιλά) πριν από την επεξεργασία. Το τεράστιο ακουαμαρίνι στάλθηκε στο Άμστερνταμ, όπου ο κύριος κόπτης Gustav Reitbauer έλαβε δύο πέτρες παγκόσμιας κλάσης από αυτόν: το ένα δωρήθηκε στην πρώτη κυρία και το δεύτερο, 865 καράτια, που πωλήθηκε στον Jagatjit Singh, Kapurthala Maharaj (Ινδία) .

Το δώρο στον Eleonore Roosevelt παρουσιάστηκε σε ένα διακοσμητικό κουτί ειδικά κατασκευασμένο από την κοσμηματοποιία Kasa Oscar Machado.

Όπως πολλοί άλλοι διάσημοι πολύτιμοι λίθοι, το aquamarine της πρώτης κυρίας έχει αποτελέσει αντικείμενο ίντριγκας και διαμάχης. Το 1947, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Ρούσβελτ, ο αρθρογράφος και ο ραδιοφωνικός σταθμός Drew Pearson κατηγόρησαν την πρώην πρώτη κυρία ότι προσπάθησε να πουλήσει το γαλαζοπράσινο. Προφανώς, ο Pearson έμαθε ότι προσπαθούσε να ανακαλύψει την αξία της πέτρας. Η φήμη εξαφανίστηκε αθόρυβα μετά τη δωρεά ενός πολύτιμου λίθου στη βιβλιοθήκη Roosevelt.

Η Eleonora Roosevelt ανέφερε στην αυτοβιογραφία της «Αυτό θυμάμαι» το 1949: «Νομίζω ότι ενδιαφέρει πραγματικά τους ανθρώπους και ίσως εξυπηρετεί έναν ευγενή σκοπό που συμβολίζει την καλοσύνη και τη γενναιοδωρία του λαού της Βραζιλίας σε σχέση με τη χώρα μας»

Η πρώτη κυρία πέθανε το 1962 στην ηλικία των 78 ετών.